سن بازنشستگی باید قد بکشد!
تاریخ انتشار: ۳۱ خرداد ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۲۸۸۷۳۲
همین چند وقت قبل بود که گزارش حاصل از ارزیابی شاخص دیدهبان سالمندی توسط سازمان بازنشستگی منتشر شد.
روزنامه ایران: در این ارزیابی از بین ۹۷ کشور که مورد بررسی قرار گرفتند ایران رتبه ۶۴ را به خود اختصاص داد؛ به عبارتی ۶۴ کشور در جهان از ایران وضعیت بهتری دارند. از سوی دیگر در زمینه شاخص قابلیت و توانمندی سالمندان، ایران در جایگاه ۸۸ بوده و در وضعیت نامطلوبی قرار دارد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
دکتر راشدی در ادامه با اشاره به بحثی که سال گذشته برای افزایش سن بازنشستگی مطرح شده بود، گفت: قبل از اینکه بودجه 1401 مصوب شود بحث افزایش سن بازنشستگی شروع شد که سر و صدای زیادی ایجاد کرد. قرار بود دو سال سن بازنشستگی افزایش پیدا کند که موضوع مهمی بود و در حال حاضر به طور رسمی در کشور ما 60 سال برای مردان و 55 سال برای خانمها سن بازنشستگی در نظر گرفته شده است، حالا تعریف بازنشستگی چیست؟ ماده دو تأمین اجتماعی میگوید بازنشستگی عبارت است از عدم اشتغال بیمه شده به سبب رسیدن به سن بازنشستگی که 60 سال برای مردان و 55 سال برای زنان است و این افراد بعد از بازنشستگی و عدم اشتغال باید مستمری بازنشستگی دریافت کنند. از طرف دیگر در همه جای دنیا وقتی شاخص «امید زندگی» بالا میرود قاعدهاش این است که سن بازنشستگی هم افزایش پیدا کند. در حال حاضر امید زندگی در کشور ما حدود 76 سال است و دو سال پایینتر از این عدد یعنی حدود 74، 75 سال برای مردان و دو سال بالاتر از این عدد یعنی حدود 76، 77 سال برای زنان سن امید زندگی است. در حالی که در گذشته این طور نبود. 110 سال قبل سن امید زندگی در ایران بسیار پایین بوده و در آن زمان قطعاً فرد در 60 سالگی توان کار کردن را شاید نداشته اما بهبود سیستم بهداشتی و اجتماعی در طی این سالها باعث شده مردم بیشتر زنده بمانند و قاعدتاً بیشتر کار میکنند.
وی ادامه داد: فرض کنید اگر سن بازنشستگی ثابت باشد مثلاً 60 سال باشد و امید زندگی 70 سال باشد این یعنی وقتی فرد 60 سالش تمام شد 10سال باید مستمری دریافت کند و متوسط حقوقش را بگیرد. الان امید زندگی 76 سال است یعنی فرد به جای 10 سال باید 16 سال مستمری دریافت کند و این عملاً فشار مضاعفی بر صندوقهای بازنشستگی وارد میکند. این متخصص سالمندشناسی با بیان اینکه طی سالهای آینده امید زندگی در کشورمان بالاتر میرود و ازآن طرف نرخ سالمندیمان به 20 تا 25 درصد میرسد، افزود: این مسائل متأسفانه فشار سنگینی بر صندوقهای بازنشستگی وارد میکند و اگر سیاستگذاری مناسبی صورت نگیرد این صندوقها حتی ممکن است ورشکست شوند. در همه جای دنیا وقتی امید زندگی بالا میرود متوسط سن بازنشستگی هم دو تا سه سال بالاتر میرود. البته انتقادهایی هم به این طرح هست مثل اینکه تکلیف اشتغال جوانترها و فضای رقابتی بازار کار چه میشود. بنابراین باید اول فضای بازار کار، نرخ بیکاری و وضعیت صندوقهای بازنشستگی را در نظر داشته باشیم بعد میتوانیم بگوییم میتوان سن بازنشستگی را یکی دو سال افزایش داد.
در هر کشوری شاخصهای توسعهیافتگی بالا میرود سن بازنشستگی نیز افزایش مییابد
دکتر راشدی تأکید کرد: اگر نگاهی به دیگر کشورهای دنیا بیندازیم میبینیم در هر کشوری که شاخصهای توسعه اجتماعی اقتصادی بالاتر است سن بازنشستگی هم بالاتر است. در ایتالیا سن بازنشستگی مردان 67 سال و سن بازنشستگی زنان هم 67 سال است ولی در کشوری مثل اندونزی سن بازنشستگی 57 سال است، این تفاوت ناشی از توسعهیافتگی است. همانطور که گفتم هر جا که وضعیت شاخصهای توسعه اقتصادی اجتماعی بالاتر است امید زندگی هم بالاتر است و سن بازنشستگی هم افزایش پیدا میکند. وی در پاسخ به این سؤال که چرا سالمندی که بازنشسته شده دوباره وارد چرخه اشتغال شده است و آیا این با بازنشستگی زودهنگام ارتباط دارد، گفت: بحث بازنشستگی زودهنگام نیست. احتمالاً مقرری و مستمری سالمند کافی نیست که دوباره جذب بازار کار شده است. در خارج از کشور سالمند به خاطر نیاز مالی وارد بازار کار نمیشود اما از تجربهاش استفاده میکنند و دوره بازنشستگی آنها دوره بازنشستگی انعطافپذیر است. یعنی فرد را کامل از محیط کار جدا نمیکنند. به چند دلیل یکی اینکه فرد کوه تجربه است و بیرون کردن فردی با سالها سابقه کار باعث متضرر شدن سازمان و دولت میشود بنابراین هفتهای چند ساعت فرد را میآورند تا نیروهای جوان را آموزش بدهد و از طرف دیگر فرایند گذار را به راحتی پشت سر بگذارد. فردی که 30 سال مدام هر روز در محل کارش حاضر میشده باید آرام آرام او را از محیط کار جدا کرد و این به نفع خود سالمندان هم هست و به انتقال دانش و تجربه برای اشتغال جوانان و به تأمین سلامت روانی سالمند هم کمک میکند تا کمکم از محیط کارش جدا شود.
بازنشستگی باید در یک فرایند رخ بدهد نه یکباره
این متخصص سالمندشناسی در ادامه درخصوص وضعیت اشتغال سالمندان در کشورهای دیگر گفت: در خارج از کشور برنامههای بازنشستگی داریم همان طور که در دوران کاری برای فرد شرح وظایف تعریف شده است در دوران بازنشستگی هم برای فرد برنامه دارند. انتظار کار یدی از این سالمندان نداریم، در خیلی از کشورهای دنیا هم این افراد کار یدی انجام نمیدهند اما به عنوان مشاور و آموزشدهنده در ردههای بالای سازمانی فعالیت میکنند. چرا باید فردی با سالها سابقه را رها کنیم؟ او دقیقاً در اوج پختگی و بلوغ است با بازنشستگی یکباره حس کنار گذاشته شدن از جامعه به فرد دست میدهد چرا که یک عمر عادت کرده خیلی منظم صبح بیدار شود و به سر کار بیاید برای خودش هویت دارد و یکدفعه میخواهیم از کار برکنارش کنیم و بگوییم بازنشسته شدی. خیلیها از سن پایین کار را شروع کردهاند، خیلیها هنوز توان کافی کار کردن را دارند و در این سن به نهایت بلوغ فکری، درکی و اجتماعی رسیدهاند و میتوانند مشاور خوبی برای سازمان باشند. در واقع وقتی این اتفاق نیفتد و افراد یکدفعه کنار گذاشته شوند دچار اضطراب و افسردگی میشوند و حس کنار گذاشته شدن به آنها دست میدهد.
انتهای پیام/
منبع: ایران آنلاین
کلیدواژه: امید زندگی بازار کار صندوق ها سال ها دو سال
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۲۸۸۷۳۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نمایشهای بدون سلبریتی شگفتانگیز هستند/تئاتر باید تماشاگر را به چالش بکشد
به گزارش خبرنگار فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا، نمایش «اسب قاتلین» از ۱۹ فروردین تا ۳۱ اردیبهشت ساعت ۱۹ در سالن استاد سمندریان تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه است. فرزاد پریدار، این روزها در نمایش «اسب قاتلین» نقش کشیش یا مانوس را بازی میکند.
پریدار درباره تجربه حضورش در «اسب قاتلین» به خبرنگار آنا گفت: در نسخه اصلی نمایشنامه؛ کشیشی به نام مانوس به واسطه طمع، خودش را به شیطان میفروشد. ولی در اجرای ما به صلاحدید کارگردان، مانوس در واقع فردی کلاهبردار است که خود را به جای کشیش جا زده است و این کار من را به عنوان بازیگر دچار چالش میکند، چون درواقع باید دو نقش بازی کنم، ولی وجه تمایر نقش من نسبت به بقیه نقشها این است که یک تیپ را بازی میکنم و از آنجایی که من ذاتاً بازیگر تیپیکال هستم این نقش برایم جذاب است.
او ادامه داد: تماشاگر در نمایش «اسب قاتلین» با اعجاز نور، صدا و قابهای زیبایی روبرو میشود. وجه تمایز نمایش «اسب قاتلین» نسبت به نمایشهای دیگر تغییر صحنه است، صحنهها خیلی سریع و در تاریکی مطلق از این رو به آن رو میشوند و واقعا چیزی شبیه شعبده بازی اتفاق میافتد.
پریداربه اهمیت نوردر این نمایش اشاره کرد و گفت: محمد هاشم زاده کارگردانی است که کار با نور را خیلی خوب میفهمد و در این نمایش هم به بهترین شکل از نوراستفاده کرده و در واقع نور جزئی از بازی و بازیگرهای اصلی این نمایش است.
او با اشاره به اینکه نمایش «اسب قاتلین» روایت خطی ندارد توضیح داد: همین موضوع باعث میشود تماشاگر وقتی به خانه میرود هم ذهنش درگیر این نمایش میماند، پازلها را کنار هم میچیند و از کشفهای جدیدش لذت میبرد. این به چالش کشیدن فکر تماشاگر به نظر من بسیار جالب است و خیلی از مخاطبان به ما گفتند یا برایمان نوشتهاند که این نمایش را باید چند بار دید.
این هنرمند شیرازی اجرا در تهران را برای کسانی که از استانها و شهرستانهای دیگر میآیند رویدادی بزرگ ارزیابی کرد و افزود: به هر حال تهران پایتخت است و هنرمندان بهتر دیده میشوند. مخاطبینی که در پایتخت تئاتر میبینند حرفهایتر هستند، چون تئاترهای مختلف ازشهرهای ایران و حتی خارج از کشور دیده اند و برای بازیگر اجرا در مقابل مخاطبی که تئاتر را میشناسد خیلی ارزشمند است و باعث میشود که بیشتر تلاش کند و در نتیجه اجرای با کیفیت تری ارائه کند.
پریدار افزود: ما هیچ سلبریتی نداریم، ولی نمایش اسب قاتلین در چهل و یکمین جشنواره تئاتر فجر بیشتر جوایز را کسب کرد. متاسفانه بعضی اوقات، فقط حضور سلبریتی برای مخاطبین اهمیت دارد و خیلیها به تماشای آثاری که چهرههای شناخته شده ندارد نمیروند، درحالی که حضور یک بازیگر سرشناس سینما و تلویزیون و تئاتر؛ به تنهایی تضمین خوب بودن آن اثر نیست و همچنین ممکن است تماشای نمایشی که هیچ چهرهای ندارد، تماشاگر را شگفت زده کند.
این بازیگر، حضور هنرمندان شهرهای دیگر در تهران را در ارتقا سطح تئاتر کشور بسیار موثر دانست و گفت: در تهران سطح رقابت از سایر استانها بالاتر است و وقتی هنرمندان شهرهای دیگر برای اجرا به تهران میآیند سعی میکنند به بهترین خودشان تبدیل شوند و این انگیزهای است که بازیگر، تلاش کند از لحاظ تجربه اجرا ومطالعه و سواد کاری؛ سطح خود را ارتقا بدهد و از مسئولین و دستاندرکاران حوزه نمایش درخواست میکنم از پتانسیل شهرستانها بیشتر استفاده کنند.
انتهای پیام/